Je hond lezen?!

Van de week loop ik met mijn twee honden op een losloopveld hier in de buurt. Het is een miezerige ochtend en erg rustig buiten. Het is een openveld met wat looppadjes er doorheen. Het veld grenst aan een kant aan een bosrand, een voetpad, een randje struikjes en een pad waar ook wel auto’s, maar hoofdzakelijk fietsers langskomen. Omdat het zo mooi open veld is vindt Roefus het prettig om hier te lopen. Hij heeft goed overzicht. Na een minuut of tien komt er een echtpaar aan met 3 kleine, boomer/ Jack Russel achtige honden aan. Alle liep los, niets aan de hand. Bor komt even kijken. De vrouw hoor ik tegen een van haar honden zeggen, “oh die is groot hé jackie?” Waaruit ik opmaak dat zij het misschien best spannend vindt. Ik kan haar, en mijn hond, goed lezen. En die vinden het beide duidelijk geen probleem. Ik loop richting de dame en benoem wat is zie. Beide honden benaderen elkaar voorzichtig/ rustig. Met een boogje zoeken ze toenadering. “dat doen ze netjes, hé?” zeg ik tegen haar. Mijn inschatting bleek juist. Haar hond was ooit eens omvergelopen door een grote hond. Zij was zich te pletter geschrokken. En dat snap ik. Het is mij met Roefus ook zeker twee keer overkomen. Dus ik stel haar gerust, ik zie haar ontspannen als ik haar angst erken en Bor vraag door te lopen. Bor draait zich om een gaat verder met het ontdekken van het veld. De dame ziet vervolgens Roefus en spreekt hem vertederend toe. Roefus, niet enigszins onder de indruk, besnuffeld even de drie hondjes en gaat verder zijn gang. Ik wens haar een fijne dg en loopt ook door.

Ik loop richting het voetpad en zie Roefus zijn pas versnellen. Zoals je misschien weet, loopt meneer nm heel graag over het pad (de weg), en jawel. Zodra ik mij omdraai om het veld weer op te lopen vervolgd Roefus zijn weg over het voetpad. Ik loop door en houdt hem vanuit mijn ooghoek in de gaten. Ik zie (en weet) wat hij gaat doen. De dame die ik zopas tegenkwam was om het veld heen gelopen, waardoor ik haar weer tegenkom. “die kleine loopt weg hoor!” zegt ze en wijst bezorgd in de richting van de andere hoek van het veld. Hij loopt om, over het pad, maak je geen zorgen. Ik zie aan hem wat hij doet. De dame lijkt er niet gerust op en blijft staan kijken wat Roefus doet. Zij heeft duidelijk geen idee. Ik kan mijn honden lezen, ik zie wat ze doen en wat dit betekent. In dit geval zie een zelfverzekerde pas, staart hoog, terwijl hij mij in de gaten houdt. Roefus volgt doelgericht het pad, de hoek om. De dame, kijkt mij verschrikt aan. Maar… “hij loopt even om, voor de garage langs, daar zijn nm mensen (hij is dol op reuring en je weet per slot van rekening ook ooit of er iets te halen valt). Vol verbijstering kijkt ze mij aan twee tellen later komt Roefus de hoek weer om, kijkt waar ik ben. Pakt het paadje dwars door het grasveld en holt op mij af. Ik moet er wel om lachen. De dame nu ook. Ik vertel haar nog eens dat ik kan zien wat mijn honden doen en gaan doen. Ik kan ze lezen. Jeetje, zegt ze, dat je dat ziet! Dat lijkt me echt heel handig, hoe leer je zo iets, vraagt ze mij. Het is mijn vak, vertel ik haar. En ik heb er mijn missie van gemaakt andere dit ook te leren. Tijdens mij trainingen en consulten leer ik mensen naar hun hond te kijken. Natuurlijk leren we de honden ook zitten, liggen en komen maar de eigenaren leer ik kijken naar hun hond.

Hondentaal is lichaamstaal

Honden kunnen niet praten, echt niet 😉. Honden gebruiken hun lichaamshouding, maar ook de stand van hun oren en staart om te laten weten hoe zij zich voelen. De staart omhoog geeft interesse aan, zelfverzekerdheid of alertheid. De staart omlaag staat voor onzekerheid of angst. Alle kleine details spelen een rol. De houding van de lippen, worden ze omhoog getrokken of ontbloten ze zelfs tanden? Dan geeft de hond een heel duidelijk “Stop hou op!” Tot hier, en niet verder!” af.

Hij vindt het leuk, want hij kwispelt

Een kwispel, wordt door de meeste mensen gerepeteerd als hij is blij of hij vindt het leuk. Terwijl een kwispel zoveel meer zegt. In de basis is de kwispel altijd opwinding. Die opwinding kan ontstaan door leuke dingen (blij/ vrolijk) of spannende/ enge dingen (angst). Dan weet je dus nog niet zo heel veel meer. Daarbij komt dat at voor de één een ontspannen houding is, voor de ander bedreigend kan overkomen. Elk ras heeft daarbij ook nog eens zijn eigen ‘neutrale houding’ Daar waar een Herder zijn staart in de vorm een omgekeerde vraagteken draagt, heeft een Beagel hem recht op. De specifieke eigenschappen van een ras kan de communicatie dus behoorlijk in de weg zitten. Je zult begrijpen, dat het correct lezen van lichaamstaal een uitdaging kan zijn.

Hoe kom ik er nu achter wat mijn hond zeggen wil?

Om de lichaamstaal van je hond te begrijpen, zijn een aantal dingen van belang: kennis en veel oefenen. Wil je de lichaamstaal van jouw hond echt snappen zal je moeten leren en heel goed naar je hond leren te kijken. Natuurlijk helpt het als je kennis hebt honden en hun gedrag. De betekenis van houding, gedrag en vocalisatie is basis van het begrip.

Ik kan mijn honden heel goed lezen. Waardoor ik begrip heb voor hun gevoelens en de situatie. Dit leidt niet altijd direct tot een gewenst situatie of perfecte oplossing. Het helpt mij en daarmee mijn honden, te zorgen voor een beter gemoedstoestand.

Hoe zit dat bij jouw? Kan jij je hond lezen? Snap je altijd wat hij wil? Wat doe je als jullie elkaar niet begrijpen? Ik hoor soms dat mensen het gevoel krijgen dat hun hond ze “de maling” neemt. In mijn lessen zeg ik dan steevast, “als hij dat kon doen of bedenken was het wel een mens geweest.” Honden zijn slim en je hebt er echt erg intelligente exemplaren tussen zitten, alleen het blijven wel honden. De aller trouwste vrienden die je maar kunt wensen, dat dan weer wel.