Hoe vaak hoor je dit niet “Maar hij doet niets hoor?”. Je loopt met je hond (en) ergens te wandelen, je hebt je hond netjes aan de lijn en ineens komt er een hond op jullie afgestormd. In de verte je een eigenaar een poging doen om zijn hond bij te houden onder een luid “Maar hij doet niets hoor!”. Mijn antwoord is dan steevast; “maar de mijne wel!”
Ik loop regelmatig in een losloop gebied voor honden. In de stad waar ik woon zijn een heel aantal van die gebiedjes. Gebiedjes, ze zijn echt nauwelijks groter dan speeltuin. De meeste vermijd ik of ik kom er op “rare” tijden zodat ik nauwelijks iemand tegenkom. Er is één groter losloop gebied (+/- 2 hectare). Maar daar moet je ook altijd plannen als je je hond daar los wilt laten lopen want er lopen zeker vier hondenuitlaatservices en op gezette tijden is het er dus onwijs druk. Ik heb zelf twee honden, de ene heeft met de wereld geen moeite en laat anderen honden gewoon met rust. Hij doet zijn ding zal ik maar zeggen. Mijn andere hond heeft nogal wat issues, dus daar moet ik echt wel goed op letten. Dus als ik bepaalde honden honden zien, roep ik hem bij mij, maar de afstand tussen mij en de ander zo groot mogelijk en strooi voer, heel veel voer! Hij kan dan lekker snuffelen en de ander kan zo makkelijk passeren. Meestal red ik het hiermee. Maar er zijn honden, of eigenlijk moet ik zeggen eigenaren, die hebben daar echt geen boodschap aan. Die laten hun hond gaan en letten er amper op. Letten ze met een scheef oog, wel op waar hun hond blijft roepen zij vaak, “Ajoh, komt wel goed”. Hij wil alleen maar spelen/ snuffelen/ kijken/ kennismaken (streep door wat niet van toepassing is), en hij doet niets. Ik denk dan vaak, “daar gaan we weer”. In het begin nam ik, bij elke keer dat zich zo’n situatie voordeed, de moeite uit te leggen waarom ik mijn hond aan de lijn had. Wat hem was overkomen, hoeveel tijd en energie ik erin had gestoken om het weer om te trainen, wat er vervolgens gebeurde etc. etc. Het was veelal aan dovemansoren gericht, want als ik deze mensen nog eens tegenkwam, gebeurde precies hetzelfde. Dus ging ik op zoek naar iets was wel zou werken.
Schurft
Ik vertel dit verhaal nog regelmatig aan mensen en het wordt in eerste instantie met gelach ontvangen.
Dit schattige bolletje wol, was bij mij intern i.v.m. haar opleiding tot therapiehond. Ik trainde veel met haar, en kwam daarbij juist op plaatsen waar veel mensen kwamen. Logisch, ze moest immers straks iemand gaan helpen meer naar buiten te gaan. Hoe vaak ik tegen mensen heb gezegd, aai haar maar niet, kom er niet aan, ze is in opleiding, we zijn aan het trainen. Ontelbaar vaak! In het begin legde ik rustig uit hoe en waarom, maar na een tijdje vond ik het vervelend worden omdat onze trainingen steeds onderbroken werden. Steeds kon ik weer opnieuw kon beginnen met contact maken en soms zelf met de training. Op den duur zei ik, “ze heeft schurft, kom er maar niet aan!” Dat werkte fantastisch, mensen deden verschikt een stap naar achter en lieten haar met rust.
Overlopen
Mijn ene hond houdt er niet van belaagd of overlopen te worden. Hij is twee keer behoorlijk overlopen geweest. De eerste keer toen hij 10 weken was. Een herder kwam het veld over en stormde op hem af. Ik kon hem nog maar net oppakken maar de schrik zat er zeker in. Hierna blafte hij naar alles wat groot, donker en ook maar een beetje op een herder leek.
Ik wist toen nog niet wat ik nu allemaal weet maar zocht wel hulp. Ik ben 4,5 maand zeer intensief aan de slag gegaan met gedragstherapie, het was er helemaal uit. Er was geen vuiltje meer aan de lucht. Tot de dag dat, helaas dezelfde hond, hem belaagde terwijl hij aan de lijn zat. De andere hond was los, ik kon nog net mijn voet er tussen zetten anders was het nog heftiger afgelopen. Maar goed, ik was weer terug bij af. Eerlijkheidshalve gebied mij te zeggen dat de moed mij in de schoenen zonk, daar ging mijn werk. Alle tijd (en dat was heel veel!), die ik er met liefde had ingestoken, als sneeuw voor de zon vertrokken! Mijn hond heeft een soort strategie ontwikkeld die voor hem prima lijkt te werken. Ik wordt er wel knetter van maar goed hij schud een keer en loopt door alsof er (zo lijkt het) niets aan de hand is. Omdat ik ondertussen weet dat zijn stress emmertje hier wel behoorlijk gevuld raakt van dit soort ontmoetingen, doe ik mijn uiterste best het voor te zijn. Het te ontwijken of hem iets anders te laten doen. Dat houdt ook in dat relaxt, aangelijnd wandelen in een omgeving waar je andere, honden, tegenkomt er niet bij is. Ik sta altijd aan. Ik scan mijn omgeving om te zien of ik iets moet doen in het belang van mijn hond.
Negatieve ervaring
Een poosje terug liep ik met mijn zus, haar hond en mijn honden in dit losloop gebied. Wij waren bijna aan het eind van onze wandelingen en twee grote honden komen op onze honden afgestormd. Roep je honden bij je!, zeg ik. In een flits stuif ik naar voren met een hoop kabaal in de hoop de twee belagers af te schrikken. Te laat, die van mij maakten zich uit de voeten de hond van zus was het bokje. Een van die twee honden, de reu en behoorlijk groot, ging volledig over de hond van mijn zus staan. Staat hoog en stijf in de krul, gewicht vol op de voorpoten en grommen. De andere hond, de teef die op een klein afstandje stond kwam ook al snel dichterbij. Dus ik maak een pas op mijn plaats. Veiligheidsdinggetje, er leek in eerste instantie geen actie te worden ondernomen door de eigenaar. Twee tellen later was die er ook en zei “meestal gaat het wel goed, toch?”
Serieus?! Serieus!?
De hond van mijn zus blaft kort en daar staan mijn grote hond, hij blaft en geeft de belager te kennen dat het genoeg is. De belager draait zich om en hapt van zich af. Mijn hersenen draaien op volle snelheid. Ik zie dat de reu iets naar achter gaat en heel kort even wegkijkt, ik stap naar voren en zegt heel hard, “kst’ terwijl mijn zus haar hond aan het tuig pakt, aanlijnt en hem meeneemt, weg uit de situatie. De hond van mijn zus is compleet aangeslagen. Staart tussen de poten en kruipt weg onder haar benen. Lekkers wil hij, zelfs op afstand niet aanpakken, geen gaatje gelukkig! Terwijl de twee belagers weggelopen, sta ik nog bij de eigenaar van die andere twee honden. Dat doen ze wel vaker, zegt ze tegen mij. Nog meer verbaast dan dat kan ik , denk ik, niet gekeken hebben. Ik vraag haar of ze in het vervolg haar honden bij zich wil roepen als ze dit doen en zeker als een ander daarom vraagt. Ik krijg niet de indruk dat het aankomt. “Nu gaat het wel weer, toch?”, zegt ze, terwijl haar beide honden terug komen lopen. Kan hij nu wel even snuffelen. WAT?!
Natuurlijk niet! zeg ik. Ik kan mijn niet bedwingen en doe nog een poging uit te leggen waarom niet en waarom er hondenetiquette zijn. De eigenaar van de twee belagers, kijkt mij wazig aan, haalt haar schouders op. Maar meestal gaat het wel goed, hoor! Ik geef het op, ik voel geen behoefte meer om hier nog langer uitleg te geven.
Mijn zus staat op afstand met haar hond aan de lijn, mijn honden zijn ook bij haar. Ik groet en we lopen naar de auto, de honden schudden een keer en we laten ze de auto in, ppfff, wat een wandeling.
(foto; https://infobron.nl)
Uitvallen
Uitvalgedrag wordt bij honden vaak veroorzaakt door een negatieve ervaring met andere honden, mensen of andere prikkel. Door dit te laten voor wat het is, wordt het gedrag steeds heftiger. Het welzijn van honden staat bij mij hoog in het vaandel daarom leg ik in mijn cursussen veel (heel veel) nadruk op het hoe ‘voelt’ hij zich. Zodat je als eigenaar kunt handelen, je hond kan helpen als dat nodig is.
Afijn, Ik zeg dus met enige regelmaat tegen andere hondeneigenaren, “Maar de mijne wel.”En dat is niet zonder rede!
Hulp nodig bij het veranderen van het gedrag van jouw hond?
Dit artikel is geschreven door Nienke Roelofs. Kopiëren van dit bericht zonder toestemming is niet toegestaan Delen van dit bericht en pagina op sociale media via onderstaande links stel ik erg op prijs. Wel met de originele bronvermelding. Druk rechtsonder dit bericht op de knop ‘delen’ en kies de optie die het beste bij jou past. Let op ⚠️ Het downloaden, opslaan en/ of bewaren, kopiëren en/ of screenshots, uploaden maakt inbreuk op het auteursrecht en is alleen mogelijk met toestemming van mij. Thnx!
